Saturday, October 8, 2011

უაზრო დღეც დამთავრდა.ანუ. უმოწყენილესი ვარ.



ფრთხილად მეგობარო ახალი აღმოჩენები ზოგჯერ მოულოდნელ,
ყოვლისმომცველ სასოწარკვეთილებას გვიმზადებენ. ჰორიზონტს
მიღმა სწორედ ის არის რისიც შენ გჯერა, მაგრამ დაე იყოს
იგი იქ, ნუ გადადგამ ნურცერთ ნაბიჯს შენ იმისაკენ.

არა! ჩვენ მეცამეტე გოჭები ვართ.
არა, ჩვენ გოჭებიც კი აღარ გვქვია, ჩვენ ღორები ვართ...
''ღორები ვართ და კიდევაც გვეამაყება ჩვენი ღორობა''.

ხელების ნელი მოძრაობით სივრცეში გაშლილ სინათლის სხივებს
ვეხები. რა არის სინაზე. გაყინული და დამწვარი დღეები წავიდნენ.
და აი სიმშვიდე. არა. გაცხელებული თითებით უკრავენ.შიგნიდან
თეთრი გარედან შავი კაბების ფრიალით ასრიალებენ სველ მწვანე
ბალახზე ყავისფერ ქუსლიან პატარა ფეხსაცმელს. ტაშს უკრავენ,
იცინიან.და ხარობენ. ცისფერფურცლიან ყვავილებს ირჭობენ თმაში
და ქარი მიაფრენს.
დაიღალა ბნელი ოთახი...
ვემთხვიოთ ჩანჩქერებს და მერე გავშეშდეთ და როგორც ღმერთები
ვუღიმით ერთმანეთს. არ გვეშინია ნისლის და გვიყვარს წვიმის ფერი
შეთეთრებული ჟოლო და ატმის ყვავილები.როცა ზამთარში ცივა
და ჩვენ ბუხართან გვძინავს. როცა გაწეწილ თმებში ცეცხლის ალები
კრთიან. როცა სიჩუმეს ირგვლივ ჩვენი ყვირილით ვარღვევთ და
ურცხვად შევურაცხვყოფთ ჩვენ თავმდაბლობის კანონს. როცა მაღლაა
ზეცა ჩვენ კი ღრუბლებზე გვძინავს. როცა ტირიან ირგვლივ ჩვენ
გაღიმება გვიყვარს.
ადამიანის გული  შეუჩვეველი და შეუთვისებელია ხანგრძლივ სიხარულთან.
ამიტომაც მალევე აღწევს მისგან თავს.

ფანტასტიური დღე იყო. მისთვისაც კი ფანტასტიური.

No comments:

Post a Comment