ვხედავ მას რომ მიაბიჯებს წყნარად სოფლის ტალახიან გზაზე, ნესტიანი ხეების გვერდით შავი ჩექმებით. ის გაციებული იყო და დასუსტდა. მისი კანი ახლა რძისფერია და ხელები ოდნავ მოლურჯო. გრძელი თოფი ჰკიდია მხარზე და მისი მანტო(ყავისფერი მომწვანო) იმხელა და ისეთი თბილია, შენც თავისუფლად ჩაეტევი. გათბები კი არა დაგცხება. ნაუშნიკები გაუფუჭდა და გაახსენდა, რომ მუსიკა მოენატრა. სცადა მაგრამ ვერ შეაკეთა.
სოფლის მაღაზიაში დაპირდნენ მოვიტანთო.
ჩვენ ფირსაკრავი გვექნება.
ახლა არავინ თევზაობს მდინარეზე. იმ მავთულხლართებით გაკეთებულ თევზსაჭერში ვერცხლიფერი, რუხი თევზები წვანან. თვალებგაშეშებულები. წარსული აღარ არის დაბინდული. აწმყო კი ნათელია და მშვიდი.
შედი მაღაზიაში და ნაუშნიკები იყიდე. წერილის გამოგზავნა მოუნდა. კარგი იქნებოდა. ვინღა წერს წერილებს. გაეცინა. რამდენი ხანია არ გაუღიმია. ღიმილი არც იყო საჭირო. ისე კარგად იყო. -მალე აპრილი მოვა- ხმამაღლა გაიფიქრა.
რემარკის რომანებს შეიძლება ჰგავდეს. სამი მეგობარი. ტრიუმფალური თაღი. ანდა ჰემინგუეის ''მშვიდობით იარაღო''. მე არც ავად გავხდები და არც მოვკვდები. არაფერი გაქვს საწუწუნო.
აქ რომ მატარებელი მოდიოდეს ჩამოვიდოდა. ისე არ ჩამოვა. ჰმ. მალიკი. ულიკი. მალიკი.
ფოლკნერი არ ვიცი, მაგრამ ''დათვი'' მაინც უნდა მოსწონდეს.
ანდაზას მოვიგონებ მასტურბირებაზე.
(ეს მისი სიტყვებია).
შოტლანდიაში რომ დავბადებულიყავი კლეჩატი კაბით და საქსაფონით(თუ რაც არის) ვივლიდი. მომიხდებოდა. ხო შენც ამას მეტყოდი. მოგიხდებოდაო. ვიღაცის სახლიდან ქათმის ბულიონის სუნი გამოდის.
''თქვენ კაცი არ ხართ. დიდი ფუმფულა კატა ხართ''. ფუმფულა კატაო. ვინმეს რომ ვუთხრა დამცინებს ამაზე.
ახლა უკვე გრძნობ მოუსვენრობისფერი წამები გაგიხშირდება.
No comments:
Post a Comment