გაშეშებული კლავიატურაზე და ვიყურები სადღაც მონიტორს
მიღმა. ნუ წაიკითხავთ ამ პოსტს, ძველები წაიკითხეთ რა. (:D)
ზაფხულის სიცხეში ყოველი დღის მზე გაფერმკრთალდება
მის თვალებში ... და
მე ვერ ვხედავ მზეს.
ეხლაც დარწმუნებული ვარ და არც არასდროს არ შევმცდარვარ
როცა ვიცი რომ ამინდი ჩემი განწყობის მიხედვით იცვლება.
არც ძველი ნაჩუქარი საყურის დაბრუნებას ვითხოვ და არც
გადაწერილი წერილების, სრულიად არაფერია ჩემთვის.
რას მოველი? არც არაფერს, დავიღალე, ვისწავლე(?), მაინც ვერ
თუ არ შევიცვალე.
''მინდა ყველაფერი ლამაზი, მსუბუქი როგორც თხილის ხეთა
ჩრდილთა თამაში. ჩუქება თმების სურნელის და თვალთა პირველი
გახელა დილით. მინდა კიდევ და კიდევ ბევრი სისულელე ვთქვა,
ყველაფრის თავდაყირა დაყენება, ცხოვრებას არ ვგულისხმობ,
რა უფლება მაქვს, უბრალოდ საგნებს. მინდა სევდიანი თვალების
მზერა, გახარებული თვალების მზერა, გაბრაზებული თვალების მზერა,
დაბნეული თვალების მზერაც მინდა და კიდევ ერთიც.
ხო, დიახ, ვაღიარებ ჩემი თითქმის ყოველი წინადადება ''მინდა''- თი
იწყება და არცერთ მათგანზე არ ვაპირებ უარის თქმას ან რაიმე
დათმობაზე წასვლას. მაქვს სუსტი პასუხისმგებლობის გრძნობა, არ
ვფიქრობ რა მოხდა და არ ვნანობ წარსულში ჩადენილ შეცდომებს.''
სე სე ზე ზე რე რე მე
ძალიან მსიამოვნებს რომ ვიყინები, მსიამოვნებს რომ
გული მერევა, არა, ვერ გაიგე ''მერევა'' გული ანუ გული
''მერევა''.
რა გითხრა
ReplyDeleteნე ვსმისლე
გაგივლის
გაივლის
გადაივლის
:)))))))))
magrad mkidia da vsio :D
ReplyDeleteმითუმეტეს
ReplyDeleteმაგრამ რო გეკიდოს ამ პოსტს არ დაწერდი
exla magar ragaceebs davwer ukve amis mere. gadamiara :D :*
ReplyDelete